Korzyści ze stosowania georusztów do stabilizacji na kolei

by Zaneta Branna, on kwietnia 04, 2023

Utrzymanie podtorza i ograniczenia prędkości na linii kolejowej z jednej strony znacząco wpływają na rozkład jazdy pociągów, a z drugiej - są drogie i uciążliwe zarówno dla pasażerów, jak i dla przemysłu, operatorów i właścicieli linii kolejowych.

Wzmacnianie torowiska

Tradycyjna nawierzchnia kolejowa składa się z szyn i podkładów, które są oparte na podsypce kolejowej i warstwie ochronnej, spoczywającej na podłożu gruntowym. Alternatywą jest „nawierzchnia betonowa” stosowana na przykład na mostach i w tunelach oraz na niektórych liniach dużych prędkości, gdzie szyny są oparte na podkładkach ułożonych na betonowej płycie, są to tzw. tory bezpodsypkowe.

Gdy stosujemy podsypkę i warstwę ochronną, współpracują one ze sobą, aby zapewnić wymaganą nośność dla przejęcia obciążeń dynamicznych pochodzących od taboru kolejowego. Warstwa podsypki ma zazwyczaj grubość 300 mm, a grubość warstwy ochronnej, leżącej ponizej, zależy od nośności istniejącego podłoża.

Tensar Ground Coffee - Odcinek 2. - Kolej w Hanoi

Utrzymanie nawierzchni kolejowych

Zazwyczaj utrzymanie nawierzchni kolejowych polega na naprawie niewłaściwej geometrii torów i utraty pionowego i poziomego profilu szyn, spowodowanych deformacją podłoża, warstwy ochronnej i podsypki, co często prowadzi do ograniczeń prędkości. Podsypka musi być podbijana, i uzupełniana dodatkowym materiałem, który i tak będzie z czasem osiadał.

Stabilizacja wasrwty ochronnej przy użyciu georusztów redukuje konieczność prac utrzymaniowych

Technologia stosowana od lat 80. XX w., tj. stabilizacja warstw ochronnych przy użyciu georusztów jest sprawdzonym i przetestowanym podejściem, które może ograniczyć ilość prac utrzymaniowych poprzez zmniejszenie degradacji spowodowanej ruchem kolejowym.

IMG_0616Robotnicy kolejowi układają georuszt Tensar na torowiskach kolejowych

Kiedy podsypka i podbudowa (warstwa ochronna) zostaną zagęszczane na warstwie georusztu, ziarna kruszywa częściowo przenikają i przechodzą przez oczka georusztu, tworząc efekt w postaci trwałego zaklinowania. Materiał ziarnisty jest ograniczony w oczkach georusztu i zabezpieczony przed rochodzeniem się na boki, utrzymując poziome i pionowe utrzymanie profilu szyn.

Warstwa ochronna stabilzowana georusztem lepiej rozkłada obciążenia, zwiększając obszar oddziaływania na nienośne podłoże, dzięki czemu naprężenie jednostkowe jest mniejsze. Taka poprawa nośności oznacza, że ​​tempo osiadania toru jest wolniejsze w porównaniu z niestabilizowanymi warstwami ochronnymi przy zachowaniu geometrii toru w dłuższym czasie i dziesięciokrotnym wydłużeniu żywotności warstwy podsypki.

Profile torów można również łagodzić w miejscu połączenia między elementami różnych rodzajów konstrukcji, na przykład, gdy w miejscu gdzie nasyp dochodzi do torowiska na płytach betonowych na wiaduktach i w tunelach, zmniejszając w ten sposób skutki nierównomierego osiadania.

Warstwy ochronne stabilzowane georusztem mogą być nawet do 50% cieńsze, przy jednoczesnym zachowaniu nośności, zmniejszeniu wykopów i wymiany słabych podłoży, skracając czas realziacji robót i redukując koszty budowy.

Materiały o niższej jakości stabilizowane georusztem mogą przeważać nad materiałami o wyższej jakości, ale niestabilizowanymi georusztem. Może to mieć znacząco pozytywny wpływ na koszty i zrównoważony rozwój, ponieważ umożliwia ponowne wykorzystanie zużytego materiału podsypki jako warstwy ochronnej, zarówno przy budowie nowych nawierzchni kolejowych, jak i podczas ich naprawy.

Zapewnienie oszczędności przez cały okres eksploatacji linii kolejowej

W związku z coraz większym obciążeniem infrastruktury kolejowej, istnieje wyraźna potrzeba - głównie przy realizacji projektów niskobudżetowych - zapewnienia bezpiecznej, trwałej, skutecznej i jakościowej technologii, przy ich minimalnym wpływie na środowisko. Zastosowanie georusztów do stabilziacji warst ochronnych może rozwiązać ten problem, poprzez zmniejszenie kosztów, zarówno pod względem samych wydatków, jak i emisji dwutlenku węgla, w całym okresie eksploatacji linii kolejowych.