Nawierzchnie nieulepszone
„Nieulepszona” nie znaczy „niezaprojektowana”
Drogi o nawierzchni nieulepszonej mogą być stałe lub tymczasowe – na przykład drogi technologiczne i dojazdowe projektowane są standardowo z nawierzchniami nieulepszonymi, które mają być eksploatowane w stosunkowo krótkim okresie. Istnieje jednak dużo większa stała sieć dróg o nawierzchniach nieulepszonych. W wielu częściach świata, w tym w licznych krajach wysokorozwiniętych, większość dróg lokalnych i wiejskich to drogi o nawierzchni nieulepszonej. Ich nawierzchnia składa się z co najmniej jednej warstwy kruszywa niezwiązanego, która ochrania podłoże, rozkłada obciążenia kół na większą powierzchnię i zapewnia wystarczającą równość nawierzchni dla bezpiecznego ruchu pojazdów.
Wszystkie drogi – zarówno stałe, jak i tymczasowe – powinny być odpowiednio zaprojektowane, aby zapewnić wymagany okres eksploatacji dla przewidywanego obciążenia ruchem i docelowych parametrów funkcjonalnych, przy maksymalnej oszczędności materiałów i energii. Ekonomiczny projekt powinien uwzględniać również minimalizację kosztów cyklu życia inwestycji oraz emisji związków węgla.
Ochrona podłoża podczas budowy
W czasie budowy podłoże gruntowe musi być zabezpieczone przed koleinowaniem i wszelkimi deformacjami prowadzącymi do jego osłabienia. Ponadto należy dbać o utrzymanie równej powierzchni z odpowiednim spadkiem poprzecznym, aby umożliwić odprowadzenie wód opadowych przesączających się z powierzchni. Koleiny na poziomie posadowienia konstrukcji gromadzą wodę, co prowadzi do osłabienia podłoża i przedwczesnych uszkodzeń drogi.Po zakończeniu budowy podłoże musi być chronione przed znacznymi obciążeniami ruchem mogącymi prowadzić do trwałych deformacji i pojawieniem się na powierzchni kolein uniemożliwiających normalną eksploatację.
Więcej za mniej
Wzmocnienie warstw niezwiązanych zmniejsza naprężenia występujące na poziomie podłoża i pozwala na redukcję grubości nawierzchni bez pogorszenia jej właściwości eksploatacyjnych. Korzyści te można osiągnąć bardzo łatwo: stosując warstwę stabilizowaną mechanicznie georusztem Tensar.
Stabilizacja mechaniczna niezwiązanych warstw nawierzchni
Georuszty Tensar zostały zaprojektowane w taki sposób, aby zazębiały się z ziarnami kruszywa i krępowały ich przemieszczenia poziome i pionowe, tworząc warstwę kruszywa stabilizowanego georusztem. Warstwa taka równomiernie rozkłada obciążenia – redukując wartość naprężeń na poziomie podłoża – zwiększa nośność oraz zapewnia długoterminową stateczność i trwałość. Możliwe jest ograniczenie grubości warstwy nawet o 50% przy zachowaniu założonego okresu eksploatacji.
Niższe zużycie materiałów, niższa emisja związków węgla – niższe koszty
Ograniczenie grubości warstwy kruszywa przekłada się bezpośrednio na oszczędności na materiale dowożonym spoza placu budowy, a pośrednio – na obniżenie kosztów transportu i zużycia energii, redukcję emisji związków węgla oraz przyspieszoną realizację.